Posts

 het trieste is dat ik heb toegestaan dat hij een tekening van mij heeft meegenomen met de woorden dat  deze tekening voor hem gemaakt zou zijn. Maar dat was niet zo. Ik had dit nooit moeten doen, Regelmatig geef ik tekeningen weg uit liefde of gewoon.... nu voel ik mij misbruikt en ik heb mij laten misbruiken Het eten dat hij meebracht had ik niet moeten accepteren, ik wilde dit eigenlijk niet, dit gaat ook de container in.
 ik kan alleen maar schreeuwen, het is weer gebeurd en de uitsmijter weer dat ik geen begrip toon, altijd maar bezig om de ander de schuld te geven niet te willen praten en dan weer weglopen, ik ben zo moe en zo ziek, wat een nachtmerrie, heb pillen geslikt
 En tot slot: als ik eerlijke vragen stel dan klets je er om heen of probeer je het bij mij neer te leggen  Zo breek je me stukje bij beetje af. Ik heb mijn eindpunt bereikt. Er valt niets meer af te breken
 Ik ben vaak genoeg gepest en dit gaat nog steeds door. Ik herken dit. Pesten is een bijna voortdurend blokkeren een ander naar beneden halen op zoek naar plekken die pijn doen zodat de ander op een gegeven moment niets meer waard is en zich niets meer waard voelt.  Dit kan ongebreideld doorgaan omdat niemand dit ziet of weet en omdat het ontkend zal worden
 er zijn dagen dat hij bij elk telefoongesprek de verbinding verbreekt.Bijna elk gesprek begint met een beschuldiging. Toen ik zei dat ik zijn opmerkingen noteer, kreeg ik onmiddellijk terug dat ik al genoeg van mijzelf noteer, Dit is weer een duidelijk voorbeeld van niet willen luisteren, respecteren. En daarnaast het kleineren het zoeken naar iets waarmee je de ander naar beneden kunt halen Voordat ik stopte met roken bleek hij opeens in mijn huis te zijn toen ik dacht dat hij was vertrokken. Hij kwam de kamer binnen zag dat ik aan het roken was, duwde mij omver, sloeg mij op mijin hoofd, trapte op mijn voet, ik viel languit op de bank. De ventilator viel met een klap op de grond. Hij pakte de sgaretten af. Dit is dan iemand helpen met stoppen met roken?  Het was een nachtmerrie. Later vond ik beneden bij mijn voordeur de aansteker terug.
 Tekenen van rouw. Degenen die ik liefhad zijn allen overleden. Ook al zijn ze er niet meer, zijn ze er nog wel. Hun manier van sterven was traumatisch
 Soms wordt er geweld gebruikt, iets waar ik me diep voor schaam. geen mens die dit weet, nu wel.